TABANDAKİLER - 2

Yokluk ile tükendi umut denen sermaye
Sevincimiz kursakta birazdan da az bizim.
Sürgün iken baþladýk acýlarda ermeye
Bu yüzden sözümüz tok, baþýmýz beyaz bizim!

Hýrçýnýz… Havamýz sert! Zaman; öfkeli deniz!
Hýrsla, aþýk atmaktan ne bet kaldý ne beniz.
Hülyâda, her hüsranýn býraktýðý derin iz:
Caný târumar etti; baharýmýz güz bizim.

Mutluluk veresiye, ýzdýrap peþin peþin
Baþtan eyvallah deyip cilvesine ateþin
Girip þaþkýný olduk aþk denen keþmekeþin
Merhamet tarlasýnda serpilen maraz bizim.

Fermanýn doðasý ki; dinlemiyor amaný
Hayatla meþk etmeye gönlün de yok dermâný
Yandýk, geçim derdiyle; görünmüyor dumaný
Ýçerimiz yanardað, dýþýmýz ayaz bizim.

Sakýn bunak sanmayýn dumur olsak da yer yer;
Elden düþmemiz bile piyasada muhayyer.
Dert, derdinden yakýnsa, üzgümüzde bulur yer
Dilimiz he’ye yatkýn, hayýra ahraz bizim.

Doruklar bulutlanýr, içimiz gam vadisi!
Göz kapaklarýmla bir yerle göðün perdesi
Kapanýnca dolar mý çilemizin vadesi?
Ahretimiz hacizli nafile niyaz bizim.

01.04.2012

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: