Ve güneþle uyandý dünya… Açtý daðlar gözlerini Denizler sahilleri Dürterek uyandýrdý… Fakat nedir bu yangýn Nedir bu sýcaðýn soðuða kini Ve niye yakýyor bizi, Güneþi kim kandýrdý…
Güneþ kanmýþ Ateþ kanmýþ.. Baþýný kaldýrmýþ taþtan binalar, Sanki kahraman sýfatýnda Ateþin önünde Muþambadan bir duvar… Derken, Bir ýslýkla yer yarýldý Gök devrildi bir künde Ve cehennem… Daha ötede ne var…
Ötede, Gökyüzünü inletiyor acý sesi Küfrün köpeklerinin, Hakikati ýsýran Aðýzlarý köpürmüþ… Güneþ köpürmüþ sanki, ateþ köpürmüþ.. Ötenin ötesinde, Derinden daha derin O hakikat ki, O batýlý süpürmüþ…
Öyleyse, Neden bu kararsýzlýk Nedir bu korkunç nokta Bir yer cayýr cayýr yanýyor Öte tarafta buzluk… Belki de kurtuluþ sadece yokta Ve ölümsüzlük, SONSUZLUK…
ÝSMAÝL ALDEMÝR / 21 MAYIS 1998
Sosyal Medyada Paylaşın:
görkem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.