BİR TENEFFÜS MACERASI

’’Ýnsan insana sevdiðini söylemelidir’’ demiþtin
’’Ya þimdi söyle yada sonsuza dek sus’’ diyerek devam ettin
Beni köþeye sýkýþtýrmýþtýn
Bir piþmanlýk korkusu sarmýþtý her yanýmý
Cesaretimi topladýðýmda kelimeler boðazýmý yakarak çýkýyordu aðzýmdan
Çocukça bir heyecan sarmaya baþlamýþtý kalbimi
Sevdiðine inanmaya baþlamýþtým adeta
Taki aðzýmdan birden fýrlayan ’’Sadece seni seviyorum’’
Kelimeleri kulaklarýndan beynine ulaþýncaya dek
Bunu söylememe neden izin verdiðini halen anlamýyorum
Tek bir kelime etmeden dönüp arkaný giderken
Kendine birini aþýk etmenin gururu
Yüzünde kahkaha atmak isteyen bir tebessüm belirirken
Ben ise ilk defa biriyle yatmýþ olan bir kadýnýn
Dile getiremediði hüzünlü bir korkuya kapýlmýþ
Ýlk kez birine seni seviyorum demenin
Piþmanlýk dolu mutluluðunu yaþarken
Tek kelime etmeden dönüp gitmene küfreden
Bir tebessüm ile oturduðum iskemleye seni anlatmaya baþladýðým an
Derse giren öðretmene savurduðum bir küfür ile sonlandýrdým teneffüs dakikalarýmý.

(Musab)
Sosyal Medyada Paylaşın: