Yalnýzlýk anlatýlmaz kör sokaklar gibidir Gölgesi öyle çok ki üstüne güneþ doðmaz Gecenin koynunda ki karanlýðýn dibidir Eser sam rüzgarlarý içte yaðmurlar yaðmaz Sol yana vurur damga sahiplidir diyerek Belli etmez kimseye içten içe yiyerek.
Eve yorgun dönersin karþýlar hemen seni Boþ odada selamý kendidir bir tek alan Ürperti vurur gönle diken dikendir teni Üþümenin figaný yalnýz yürekte kalan Yataða uzanýrsýn hemen gelir yanýna Ýçini kurutur da su vermez ki canýna.
Bir ýslýktýr dudakta sanki türkü yakmýþtýr Aðýtlar semadadýr yalvarýr kapýlarda Þimþekler gözü yakar sanki tokat çakmýþtýr Alaca karanlýktýr yansýr boþ yapýlar da Ayaklarýn sürürsün geriye boþ dönerken Zaman iþler duvar da sen gençliðe sönerken.
Heyula gibi durur kopmak istesen ondan Engellemek adýna yalan gönüller sunar Kurtulmak çabasýyla koparýrsýn ucundan Aþk isyana gelir de yürek yeniden kanar Piþmanlýkla dönersin yine onun yanýna Ellerini banarsýn sevda diye kanýna.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.