EMEKLİ DÜŞÜNCE
Eski yoldan deniz kenarýna doðru yürürken, esinti çarpýyordu yüzüme
Elektriklerin loþ ýþýklarý sabah aydýnlýðýnda kayboluyordu iyice
Erkeklerden baþkalarýnýn bulunmadýðý erken saatlerdi, baþlarken güne
En fazla yarým saat kalmýþtý, yeryüzü yeniden kavuþacaktý güneþine
Ellerim ceplerimde yürüyorum, yavaþ adýmlarla kendimden emin sessizce
Eni konu hayallerim yoktu, geziniyordum sabahýn köründe öylesine
Eski binalar arasýndan yükselmiþti yeni binalar küstahça gökyüzüne
En kibar dille, diyorlar sanki eskiye, “ne iþiniz var gidin artýk tarihe”
Emekli olmuþ insanlarýn emekli olmuþ düþüncesiyle baktým yeryüzüne
Ellerimi salladým boþlukta, “hey gidi günler hey” diye, duymadý ki hiç kimse
Ezilmiþ, parçalanmýþ çöp torbalarýndan kokular yükseliyor ekþimiþçesine
Eðilmiþ bir çocuk çöp bidonunun içine, karýþtýrýyor sabahýn köründe
El kadar çocuklar var ellerinde simitler, baðýrýyorlardý “simitçi diye”
En güzel çaðlarýnda “ekmek parasý kazanacaklar” hayatlarýna hediye
Eyvahlar olsun, bilirim çocuklarýn babalarý yataklardadýr bilinçsizce
Etik deðerleri böyledir bakarlar yaþamak için çocuklarýn ellerine
Eðer “devlet, devlet olsaydý, böyle olmazdý” diyerek söylendim kendi kendime
Elinden tutardý böyle çocuklarýn, vermezdi bu þartlarda ailelerine
Eskiden sorumluluk vardý, babalarda, ailelerde, toplumda, devletlerde
Eh pek takan yok artýk sorumluluklarý, herkes kendini kurtarmanýn peþinde
16.07.2013 – Ýzmir
Þiir 25 hece olup, her mýsra ayný harfle baþlar ve biter.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.