Neleri tutsak etmiyoruzki

TUTSAK ETTÝK KENDÝMÝZÝ

Bir sis
Bir duman
Güneþ baþýný çýkarýyor daðlardan
Iþýða pusu kurmuþ beyinler
Maviler bulanýk
Maviler dertli

Okyanuslarý bir çekebilsem diyorum kýyýya
Yýkasam diyorum kirlenmiþliðini karalarýn
Ama olmuyor ‘ki
Durgun maviliklerde beyaza dönmüþ ölüm
Martýlar sörf yapmýyor rüzgarlarýn kanatlarýnda
Denizin yükselmiþ ateþi
Deniz hasta
Yok ‘ki yüreðinde bir çið tanesi serinliði

Açýklarda bir gemi sintinesini boþaltmýþ
Dikmiþ gözlerini mat ve kirli
Bir yað tabakasýnýn üstündeki
Karpuz kabuklarýna, teneke kutulara.
Bir adam bakmakta denize
Dalgýn ve düþünceli
Allah kahretsin der gibi iki eli
Konuþuyor kendi kendine sallayýp baþýný
Adam hasta
Yok aþklarýna filiz veren sürgünler

Rüzgarlar piþman dað baþlarýndan geldiðine
Þimdi þehir kirliliðinde soluklarý
Bir baþka kokar
Rüzgarlar hasta
Bitmiþ tükenmiþ kýyýlarda

Dalgakýranlarýn baþýna konmuþ martýlar
Can çekiþmekte çoðu
Kývrýlýyor bedenlerine düþmüþ
Ýncecik boyunlarý
Kuþlar hasta
Sanki ölüm uykularýnda

Bir ressamýn fýrçasýndan çýkmýþ yorgun
Ýþlenmemiþ sevaplara kurban doða
Ve þimdi her þey kendine sýðýntý
Þimdi her þey kendi kapanýnda tutsak
Ve biz bunu ‘da baþardýk diyorum.
Boðduk denizi kendi sularýnda.


Ahmmet Canbaba

Sosyal Medyada Paylaşın: