Masal sonları

Hep merhaba diye baþladýk
Merhaba dediler el uzatarak
Perdeler
Yollar
Avlular çiçeklendi




Bir sokak aralýðýnda çocuk gürültüsü
Gölgeleri neþeli ýþýklar.



Sonra
Bir þey uyandýrdý bizi, bir þeylere bakar gibiydik
Gidenlerin gözlerini görelim diye;




Yaban bir orman
Aniden sular ayrýlýverir
Kökler baþka yerlerde
Yarý saðýr bir gece
Çýplaklýðýndan düþmüþ
Yollar yollarý böler
Bir kuþ düþer aðaçtan
Dar zamanlarýn mavi yelkeni sanki
Çatý altýnda ölü güneþ kelebeði





Her taþ ruhu çatlayan tohum
Yollar taþlarýn, her taþ gök ile toprak arasý



Köklere sinmiþ kül kokusunda



Alýp bir nefesi çeker gibi
Tepside ekþi yemek
Siyah çekirdeklere bakarak
Bildik mi boþluklarýn nasýl çoðaldýðýný
Kanatlarý yaðmur kokan pamuk iplikler.





Hala buradayýz, belki de deðil
Susamýþ yüreðimizde biri bizi çaðýrýr
Biz birilerine koþarýz kumla oynaþýp, daðýlarak kapanýr gün




Adamlar, kadýnlar
Çöl sessizliði
Müzik usulca kendi notasýnda uyur
Hangi zaman rengini hatýrlar ki mermer uyuþmasýna




Kýyýda, köþede bilmem kaçýncý küskün atlar
Sarý yelelerini kuþanmýþ
Bir bayram havasý deðil


Hiç deðil



Eðilip odanýn içine
Uykumda bana bir kuþu armaðan ettiler
Uyandýðýmda avluda taþlar vardý.






Aysu

Sosyal Medyada Paylaşın: