Özledim / Kirpik uçlarımda u/mutlu bir aydınlık..

Neden sonra durmuþ,
baþýný doðrulatarak
ve dikerek gözlerini uf’ka..
Dingin ruhlarýn sükuneti içinde
oturmuþ
itiraf ediyordu..
derin bir iç çekiþ
Ve onun da sonrasýnda kirpik uçlarýna
U/mutlu bir aydýnlýk kuþanarak;

- Özledim!

Evet, özledim
sende – ki ne varsa sana dair-
Uzaðý yakýný, öteyi beriyi..
Gözlerinde sonsuz maviliklere yürümeyi..

Ve kokunu!
Hani binlerce toynaðýn ayný anda dövdüðü bozkýrda
-yelesinde bir doru tayýn- esrimeyi..

Sonra ellerini.
O pul pul kabaran
Beyaz ve ipekten bir tül gibi
Þakaklarýma iliþen eprimeyi..

Sonra tenini..
Alazýnda, kandan ýrmaklarýmýn kaynadýðý
O tarifsiz tufanda erimeyi..
Ve ölüp ölüp yeniden dirilirken gözbebeklerinde
Yine o mavi
Yine o sonsuz
Ve yine o kimselerin uyanmadýðý
Düþlere serilirken tekrar ölmeyi!..

Sonra ve en çok da
Dudaklarýnda;
-Kumdan ve tomurcuktan kaçan
bereketli- yaðmur bulutlarýný utandýran
Bir bahar tüllendirmeyi..

Umudu, kýrlangýçlarýn
Barýþý, güvercinlerin
Ve inancý
Ve azmi
Ve yenilmezliði Zümrüd-ü Anka’larýn kanadýndan aþýran..
Yurdumun çorak topraklarýna,
Esir soydaþlarýna doðru oðlumun
Yine bir bahar tazeliðinde uzanan/
uzatan türküler dillendirmeyi..
Özledim!



Sosyal Medyada Paylaşın: