Bir meçhule doðru akýyor zaman,
Yaþayan anlýyor iþte buna inan,
Kuruntulardan ayrýþýlan iþte o an,
Kurtuluþ ufukta ama ne zaman..
Zaman kýsa olan ömrü yer bitirir,
Yükten ah dinlesen diðerini bindirir,
Boynuna yular vurur diyarlar gezdirir,
Durmadan akar, duracak mý ne zaman,
Alýr kendine azgýn deryada yüzdürür,
Himayesine alýnca aleme güldürür,
Kaptýrýr kendine insanlýðý sýkar öldürür,
Güleceðimiz zaman gelecek ne zaman,
Vurunca acýsýný yürekleri deler geçer,
Birden ruhlara kaplar burk bir içli keder,
Ne kadar yaþayayým dense ömür biçer,
Bu meçhule gidiþ bitecek acaba ne zaman..
Nedense hayallerle mazilerde gezdirir,
Baskýsý çok olur bindikçe garbi ezdirir,
Düþününce divane eder daðlarý devirtir,
Bize biz gerek ama bu zaman ne zaman..
Düþünüce imalý gözlerle etrafa baktýrýr,
Acý keder yükler gözyaþlarýný akýttýrýr,
Pahalýya aldýrýp, ucuza bedavaya sattýrýr,
Bunca acý keder bitecek ama ne zaman..
Sürüsüz çoban gibi alemi öylece güttürür,
Direksiyonunu kendinde kendi yürüttürür,
Havanda suyu tokmak ile döver öðüttürür,
Dünya düzeni düzelecek ama ne zaman..
Su gibi akar gider durmadan kendince çaðlar,
Hevesleneni kendini sýmsýký halatla baðlar,
Anlayan anlar, anlamayanlar ise yürek baðlar,
Bu düzen deðir ama bilmiyorum ne zaman..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.