İhbar..
I.
kendisine ait izinsiz ve þifresiz bir kayýptý
sorgulu akþamlarda hep kendi üstüne yaðdý
ýslanmak yakasýnda söz yaðmurlara küfürsüz
cihangirde gördüm en son bir kýza aþýk diyorlardý
daðýlýp giden þarkýlar kadar yalan
ve okunan þiirler kadar uzaktý macerasý...
ezber düþlerde çýkmaz yollar vardý sesinde
sayýlmayacak kadar asi urganý hep o cebinde
sanki bütün tayfalarý daðýtan gemilerdi rakýsý deðil
ve her nasýlsa yalnýzlýða en çok hüznüyle gidilir
uzak bir mevsim deðildi bütün aþklarý sabah kadardý
saçlarýnda sarhoþ dalga ve dilinden okkalý efkar yaðardý...
destaný parkasýndan uzak daðlar kaçkýný
bütün sevilerden hep aklý kadar içerde kaldý
yanýp sönen nefer kýyýlarda
en baþta ve en fazla masallara da ziyandý
sesine dargýn bir duruþu vardý belki talandý
keman ne zaman çalsa gözleri sanki tavlý býçaktý...
kendisine kalsa belki bu kadar daðýlmazdý
ki yayla yüzlü ceketine has bir duruþu vardý
cihangirde gördüm en son bir kýza aþýk diyorlardý
saçlarý kýyý yorgunu aðzý þarapnel parçasý
sekiz akþam sordular adýný hiç söylemedim
o denizsiz bende sesime kimliksizdim...
II.
turnalar vardýr sevdiðim az asi uçarlar
ve hayat ömürlere içli bir meyhanedir
bütün gurbetler göçüne dursa bile
söze düþen hep vuslata dair yemindir
býktým her hikaye ben deðil sevda uzak
ve bu rýhtým artýk yükümü de taþýmayacak…
sus olduðum iklimlerde ýslanmak ne
aðrýsýz bir daraðacý bile yoktu sesime
ölmek bir ihtimaldi belki / ki sormadýnýz
sis etmez yüzünüzle azraile belki bir þarkýydýnýz
usandým bu tarifi yoksul maceralardan
bize hep mektup kaldý / tek satýr / vefasýzýndan…
her aþk caddelerde biter haneler bir yalan
daðýnýk olur afiþler hicran gölgen kadardýr
kendini vurmak istersin bilmediðin sokaklara
oysa her cadde kendi yalnýzlýðýndan yaralýdýr
tiksindim infazý orman kaçaðý avcýlardan
belki bir hikaye kalýr gezdiðiniz o patikalardan...
neden böyle arabesk çalýyor bu þarkýlar
vivaldi garson olsa dört mevsim beþ mi olurdu
lümpen dizelerde neden böyle yalnýzým anne
ve bütün sinemalar aydýnlýkta yaþanmaz mý
bitirdim ihtilal yengilerin güleç yüzünü ömrüme
bazen bir dize bile eder tek bir tekme….
III.
(azgýn deðildi sular…ay kadar düþmüyordu izler peþimize…bir þiirler dürüstü
bir de þarkýlar geçitlere…aðlamak güzeldi…yaralanmasýn bir ceylan topuðundan…
ki ispanyolca aðýtlar ve portekiz limanlarýný anlatan þarkýlar çalýnýrdý…hesapsýz…
kýtasýz…
þiir gözleri yüzlerce ölümdü…ve i mge zaten hayata bir küfürdü…öyle dalardý kendisine
mevsim desen...efkarý etmiyordu iþte…daðýnýk kelimeleri vardý yeminden önce…ki yemin…
caddelerin soytarý çocuðuydu gözlerinde…yýldýzlarý bilirdi…ne tarafa gider…gök daðýnýk
bir yorgan…kim sýrtýna alsa…önce ay ihbar eder…
çok fazla deseni yoktu…kumral bir kýz demiþti bir akþam…adý irem…sonra o demeden
ben dedim…Nilgün olsa ne fark eder…sonucu olmayan romanlar gibi bakardý…belki o
bütün yoksulluðunu…sadece bir merhaba için býraktý…)
IV.
avlulara güvercin düþer istasyonlara ekmek
alným çatý kýrýðý aðzý desen hazýr tüfek
olmaz bir serüven mesela masal gibi
çaylarý kim söyleyecek mekan bizden içeri
göðsünde kan zaman erken üþüþtü
ben tanýk deðildim falcýlar girsin içeri…
ki daðýlmýþ bir martý gibi aslýnda yaþam
ki balýklar bunu siren’lerle söyler çalar
evliya dualarýna düþen bu toprak
en fazla türbesi kadar aðlar
ben sokaðýma yetmedim de
peki anne neden yýllar beni sana sorar…
uslanmaz bir ikindi ezan vakit sahipsiziz
daðýlmýþ bir ses sokaklar kadar çýplak
mezarlar sýcak bütün gözyaþlarýna
ki her ölünün gözü kendi taþýnda
eli ayasýna ve duasýna küs þehirlerde
þairler kadar biz bize serseriydik iþte…
yenilgilerim erkete ýslýðý ah bu kaðýtlar olmasa
depreþen kýyamet hep ilkim deðil / bazen maça papazý
fakir bir kumardýr hayat kim oynasa yalnýz
ve her aþk ilk öpüþmesi kadar sonrasý dudaksýz
kimdim unuttum müsait bir dil’im kalmadý söze
soðuk bir akþamdý vurdular beni ihbardan düþ’e…
(Hem Mert Hem Metin Olandan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.