ÇAREDİR ÇARESİZLİK

Beraber yaþýyorken, mesut gül ile diken.
Hasretinle boþ yere, kavurup yakma gülüm.
Gencecik ömrümüzü, henüz nev-bahar iken.
Hazan mevsimlerine, yetim býrakma gülüm.

Bilseydin anarmýydýn ayrýlýðýn adýný,
Gün be gün büyüyen o, sevdan baþýmda sancak.
Aþkýna aðýt yakan gönlümün feryadýný,
Nereden bileceksin, sevenler anlar ancak.

Kul iftar sofrasýnda, nasýl ezaný bekler.
Sen oldun susuzluðum, aþým ekmeðim tuzum.
Nasýl ki bir anneye, muhtaç ise bebekler.
Kavuþmak arzusuyla, yýllardýr uykusuzum.

Gülmedim gülemedim, seveli hayýrsýzý.
Oysa hayallerimin, en münasip eþiydi.
Akþam ayrý bir aðrý, sabah baþka bir sýzý.
Batmayacak sandýðým, bahtýmýn güneþiydi.


Zelzeleye uðramýþ, harabe bir bedenim.
Yýkýntýlar içinde, dile gelir sessizlik.
Bu hallere düþmeme, odur benim nedenim.
Yokluða düþen ben de, çaredir çaresizlik.

Hayýrlý ramazanlar.

Halit BELGELÝ
KOCASÝNAN/KAYSERÝ


Sosyal Medyada Paylaşın: