Saklambaç..
’ zamansýz gittin aramýzdan...ve hiç mekanýn olmadý senin...hiç... ’
taþlý yollarýn paltomdaki kiri taþýdýðý bir yerden geliyorum
çok zamandýr gizlimde kalan bir yalnýzlýðým var
bu yüzden tehlikeliyim pencerenden görme beni
ya sokak lambalarý kovalýyor birbirini telaþla
ya da peþimde birileri var ben görmüyorum
sen ey gençliðimin iðde kokulu bahar serinliði
pencereden süzülen ýþýkla seviþiyor umutlarým
çýkmaz bir sokaðýn gözleriyle bakýyorum perdene
aman sakýn çýkma cama dur el etme eyleme
bu kuytu yer bu bahçe saklamaz olur beni
siren seslerini duyuyorsan türkü söyle aldýrma
belki de orada yoksun ben kendimle söyleþiyorum
aðzým kesik bir çýðlýk þarkýmýzý söylüyorum
intihara sürüyorum teslimiyetimi karanlýk çýldýrýyor
yarasalar ruhlarýna kan arýyor kýrmýzýmý kaçýrýyorum
bir rüzgarla soluyorum anýlarýmýzýn tadýný esiyorum kendime
sývasý dökülmüþ bir yalnýzlýktayým açýk bir yarayým tenime
ve ciðeri barut gözleri mavzer koþanlarýn kuþatmasýndayým
metal ve motor gürültüsü birbirine karýþýyor
düþlerimi kýzýl bir halkadan geçiriyorum karanlýðým
zaman dingin sulardan uzak akýyor içime
soðuk bir ter boþalýyor omuzlarýmdan titriyorum
göllerin teknesiz kalmýþ ýssýz sahili gibi
tenimdeki tuzu yaðmurlarla karýþtýrýyorum
o parmaklarýný karanfil týrnaklarýný düþlüyorum
elimin gölgesi de söndü uykuya yakalandýn anlaþýlan
belki de orada yoksun ben kendimle söyleþiyorum
ayaz dikenini batýrýyor iliklerime acýyor gözeneklerim
vakit kýyamet gülüþlerin halay neyleyim
aðzýnýn kenarýnda kalayým býrak uzun uzun öpeyim
sessizliðim yayýldý sanýrým sadece nefesimi dinliyorum
önce çaycý hüseyin’i bulmalýyým sonra börekçi cengiz’i
hem o bulvar da gazeteci de var bak bu iyi oldu
gece soyunmak üzere giysisini renk maviye dönecek
seni sevdim þimdi de bahçeni ah sevdam gitmem gerek
doðruldum kalktým arkamdan bir ses
kaç oðlum kaç bunlar ömrünü biçecek
ah zamansýz vuruldum bu hikayenin sonu mu
sakýn çýkma cama bugün nankör gündoðumu
bugün nankör gündoðumu…
(Hem Mert hem Metin olandan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.