GEÇ KALINMIŞ ÇOCUK

Fark ettim ki,

Ben her þeye yetiþmeye çalýþýyorum.

Fakat,

Aslýnda tek bir þeye bile yetiþemiyorum.

Çünkü,

Herkes bana geç kaldý.

Ne derdi Üstad ;

” Sevgileri yarýnlara býraktýnýz,

Bitmeyen iþler yüzünde( Siz böyle olsun istemezdiniz )

Herkes günlük iþlerine öylesine gömüldü ki

Öncelikler unutuldu.Ýnsanýn hayata karþý ilk adýmýný attýðý yer önemliydi.

Ýlk adým !

Ýlk adýmýný attýðý yer eðer böylesine yaralar açýyorsa,

Hem de kapanmayacak yaralar.

El de gelir, o yaralara tuz basar.

Hayat o kadar hýzlý geçiyor ki,

Deðer miydi dünyanýn yükünü kaldýrmaya,

Deðer miydi, sahiden ...

Þimdi büyüdü o çocuk,

Kaç yaþýna geldi,

Sevgisiz, ailesini yüreðinde hissedemeden..

Bir baþýna büyüdü.

O uðruna gidilen þeyler belki bu dünyanýn mülkü,

Ama her kapýyý açamamýþ belli ki !

Yaralarýný satýn alamamýþ o çocuðun,

Gülüþlerini içtenleþtirememiþ,

Size böylesine yabancýlaþtýrmýþ kendini,

Sizin için fark eden bir þey olmamýþtýr,

O çocuk her þeyi bi baþýna yaþamaya alýþmýþ,

Büyümüþ, serpilmiþ..

Siz hala yoksunuz,

Bundan sonra gelseniz ne olur ki..

O artýk geç kalýnmýþ bir çocuk !

Seher BARUT
Sosyal Medyada Paylaşın: