Gel gör/ki; Umut yüklü trenlerin Vagonusun…/ Ne gider yosun yüklü akþamlardan baþka Sarý yüzlere basýlmýþ tütün eriði Ýnanç tahtalarý kýrýlmýþ kalbin Mühürsüz yalanlarýyýz Gelgit mekânlarýnýn Zeytin karasý gözler Ekmek arasý sözler Ýsimsiz yazýlacak Bu gençler/ Hoyratça Kin dilinde…
Beyaz sevilir! Verandasý kanatlý ülkemin Yoz tutmuþ taþlarýnda Toprakla seviþen Ayak parmaklarý Umuda açýlan Kapýlar gibi Beyaza açýlýr Onurla…
Siyah isyandýr; Ölümdür ayazýnda gecenin Bir kuþ vurulmuþtur gözünden Olasýlýksýzdýr gidenler Ardýnda iz býrakmadan Kimseye darýlmadan Kýrýlmadan yüzleri Boncuk iþler bir anne Evladýnýn beþiðine Kara gözlü kuzum diye
Olma baþkasý; Kýrmasýnlar ellerini Kurþun askerlerini
Bu mezar! Gurursuz zenginlerin Küstahlý kibirlerin Güzellikte aptallarýn Boðazýna düðümlenen Azabý olacak Kirli elleri Çirkin yüzleri Yapýþacak taþlara Kara gözlüme ise Ölümsüzdür yazacak
“Tüm dualar isimsizdir/ Ýsimler ölümsüzdür…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.