bir köþede yalnýzlýðýn çalýyordu.. henüz radyom çocuk, sen’sizliðin samimileþtiði günlerden idi o gün o köþe ve o ’ben.. günün herhangi bir saatinde, mýrýldanmaktaydým yalýn’ýzlýðýn þarkýsýný.. sen’siz iken ben, ben’siz iken sen..
Sosyal Medyada Paylaşın:
capulcu sair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.