Âsümandan gizli, âfitâba düþen cemren
Yeter ermeye vuslat ol açar açmaz gülüm
Yaðmur gibi yaðmakta, mehtaba düþen cemren
Gönlüme yedi milât ol açar açmaz gülüm
.
Katre katre saçarken, perdeler kýskanýyor
Mâziden kalma sanki, eski kesik kanýyor
Nazarý itibarý, sesi kýsýk anýyor
Cennetten gelen evlât ol açar açmaz gülüm
.
Güzellik kýbleleri, sende sürgündeydiler
Hicrân sallayan eller, tekessür gündeydiler
Yetkin hasretti bakýþ, göze üzgün deydiler
Secdeden çýkmaz salât ol açar açmaz gülüm
.
Kavuþanlara kucak, havva sevecenliði
Karanlýk kuytularda, aþkýn müstehcenliði
Leylâ leylâ dedirten, Hakk’ýn bilecenliði
Mecnunuma tek cellât ol açar açmaz gülüm
.
Kývýlcýmlar salmakta, gönlümüzde yaþayan
Damla damla taþ deler; gözümüzde yaþ ayân
Sineleri kavurur, diþisiz bir aþiyân
Baðnazýma müþkilât ol açar açmaz gülüm
.
Kaleminin kömürü, bu müstakbel kaderim
Yoksulluðun kalbinde, sanma hasbelkaderim
Sükutun esrârýnda, meyus ve mükedderim
Bir sultâni hayâlât ol açar açmaz gülüm
...........................
Tekessür :: Çoðalarak çoðalan
Meyus :: Üzgün
Mükedder :: Üzgün olmanýn müzmin hali :(Þimdi artýk meyus ve mükedder yaþayýp gidiyoruz)
Âsüman :: Gökyüzü
Âfitâb :: Güneþ
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.