Bir Eylül yalnýzlýðýdýr,
Veya yapraklar gibi sürüklenerek!
Uçuruma yuvarlanmaktýr;
Bir dað baþýndaki sessizliktir
Sen olmadan yaþamak bana…
Tünel tünel rüyalar gördüm
Sarmaþýklar ördüm kaleme sen çýkasýn diye
Hayaller kurdum yollar boyunca
Pembe eller, kýrmýzý dudaklar köþkünde
Sana dair hiçbir iz yok!
Mor papatyalar saklamýþtým
Gönül balkonumdaki penceremde
Þimdi Bir þubat üþümüþlüðüdür
Ellerin ellerimden düþerken
Gözlerim gözlerinden…
Ve gelimi olmayan bir yol baþýnda
Tam ortasýndayým Bir Sonbaharýn
Yüzüm eskidi yýllar çoðalýnca anladým
Ne dünden kalma ne yarýna sen?
Birazdan bir yaðmur yaðacak
Kopacaðýz hayatýn bam telinden!
Ve ikimiz iki ayrý mezar olacaðýz!
Bir zaman önceleri
Gülümsemelerin cirit attýðý yerlerden
Bize ait hiçbir biz yok!
Deman RONAÝ/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.