Hiçbir yerde yokuz

Bütün þiirler tükenmiþti
Bizi hayata karþý savunacak
bütün oturumlar kapanmýþtý...

Ah tamara diye anons ediyor Selim Temo!!!
Ve sonrasýnda Ahmet Arif 33 kere üfleyerek..
ben vurulurum roboski aðlar feryadýmda.
Dut yemiþ bülbül gibi duran kalemde
Yazmak bir tuhaflýktýr ...
Ben soluk soluða o yalnýzlýk fýrtýnasýnda sörf ederim..
Sonrasýnda hýnzýr bir sessizlik...

oysa ki biz hiçbir yerde yokuz ezocan.!!!
En uzun gecede bile saatleri þaþýrmýþ
Tükenmiþliðin sýrtýnda hamallýk ederim..
Hiçbir meridyende karþý karþýya gelemedik.
Bilinç altýnda bir çýðlýk gibi uyanýrým gecesine.
Ve gözlerin
Dudak payý uzaklýðýmda
Burnunda aldýðýn nefes yakýnlýðýndayým..
Firari bir duman kokusu gibi yok olurum.
Uzayýn taa kara deliðinde
infilak olmuþ bir yildiz gibi var sayýlýrým
Senle olmanýn yoklama defterinde...
Yine yok yazýldým ,
farklý þehirlerin ortak duraklarýnda.

Otogar olur gözlerim.
Wan kalesinden
iki farklý renkle seni arayan kedisi ,
Bir kemik gibi koklarým ,
bütün edepsizliðimde seni aramalarýmý...
Kasrikte bir kimlik olurum
Beytüþþebap yolundaki...
Kaçak bir çay kokusu gibi karýþýrým
Kimliksizliðin, kimsesizliðin ’bexbýr’ özlemine. ..

Ve kaçak olurum gözlerine
Dicle nehrinde boðularak ölen ,
bir çocuk gibi yaþamaya dalgalý. ..
Bütün sýnýrlarda kayýp ilaným var
Kendimi kaybettiðim senli arayýþlarýma ...
Korkaklýða atýlmýþ bir adýmým kaldý
mayin tarlasý gibi ekilmiþ gözlerine...



Sosyal Medyada Paylaşın: