DİLSİZ ÇOCUK

Ellerime dokundu elleri,
Nasýrlý ama çocuksuydu,
Gülümsedi, vahþiydi tebessümü ama sevecendi,
Göz göze geldik bir an, kalakaldý, utandý...
Çattý kaþlarýný anlamsýzca, kýzdý mý ki ne!
Halbuki sevmiþti beni sanki...
Baþýný önüne eðdi, gözleri dolmuþtu,
Ellerini ceplerine sakladý, baþýný kaldýrdý,
Gözleri mercan mercandý, aðlamaklýydý nazarlarý,
Aðladý aðlayacak derken yeniden güldü,
Ýnci gibiydi diþleri, nasýrlý ellerine inat...
“Yaþýn kaç dedim?”
Ýki elini havaya kaldýrdý, bir parmaðýný içe büktü.
Tekrar sordum ve ayný þeyi yaptý...
Sonra nasýrlý ellerinden en çocuksu olanýný,
Çocukça bir hareketle bana uzattý,
Afalladým ilkin, sonra anladým, cebimdeki bozukluklarýn tümünü,
Avucuna býraktým.
Sevindi, gözlerinin içi güldü, güvercin adýmlarla uzaklaþtý,
Köþeyi dönerken son bir kez daha bana baktý,
Yaþýndan büyüktü bakýþý, elleri gibi...




Sosyal Medyada Paylaşın: