Günlerden salýydý,
Doðduðum gün gibi.
Kalýn halat tam orta yerinden kýrýlýp düþtü yere aðýr bir Piton gibi...
Sorduklarýnda;
’BÝLMÝYORUM’ dedim.
Kendim de anlayamamýþtým ki içimdeki göçü.
Defalarca kurban edilmiþtim sunaðýnda kederin.
Böyle olmalý sanmýþtým.
Yan bakýþlarýnda gizliydi kedimin çýkarsýz aþk...
Boþluk...
Derin bir kuyusuydu günahýn
Ve ben pek þiddetli düþmüþtüm.
Yasak olan ne varsa dibine kadar batýp.
Kendi isteðimle...
Masum olmak bana göre deðildi sanki.
Böyle yoðrulmuþtum.
Geri çekildim her þeyden.
Kolumun içindeki kemikler gibi sýzladýðýnda aklým,
Býrakýverdim halatýn ucunu.
Yoksuldum,çok yoksul...
Çünkü aþksýzdým.
Ve çok uzaktým sulara...
Su beni her yere götürebilirdi belki.
Hem aç hem uzak olabilir miydi bir kadýn?
Kadýn olmak kadar zordu gülmek
Ve halatýn güvenliðinden uzak yaþamak...
Aynada kendimi gördüm.
Neden bütün o günahlarýn izi yoktu bilmiyorum.
Þimdi susmak zamaný.
Dingin bir göl olmak zamaný.
Taþ atma içime kaderin bin bir nazarlý gözü,
Ben sana kutupum.
Ben sana yorgunum...
Adil ol bana ne olur!
Ne olur ilk çaðlarýnda bir çakýltaþý olayým yine...
Ne olur gölün kenarýnda uyuyayým,
Koynunda suyun durgun bir beþik olayým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.