Aşkın Gömleğini Giyer Giymez

Aþkýn kelepçesi baðlanýr baðlanmaz koluma,
Sevmeyi bilmeyen taþ yürekliler çýktý yoluma.
Nazarý dikkate almadým her istasyonda durmadým,
Þevkle yürüdüm menzile,bakmadan saðýma soluma.

Aþkýn yüzüðünü takar takmaz parmaðýma,
Sevdanýn nadide lezzeti yapýþtý damaðýma.
Daha önceleri solmuþtu betim benzim,
Þimdi hayat doldum al kanlar geldi yanaðýma.

Aþkýn gömleðini giyer giymez bedenime,
Muhabbetim artý kat be kat sevenime.
Gül bahçelerinde dolaþtýðým halde kokmazken,
Muhammedi gül kokularý sürüldü þimdi tenime.

Aþkýn sofrasýna otur oturmaz açýldý iþtahým,
Söz veriyorum dönersem bu yoldan küstahým.
Önceleri lokmalar boðazýmda düðümlenirken,
Þimdi doymak bilmeyen oldum açýldý bahtým.

Aþkýn sürmesini çeker çekmez gözüme,
Sevdalýlar inanýr oldu caný gönülden sözüme.
Mecnun misali avarece gezmekten usanmýþken,
Aþkýn devþirdi aklýmý baþýma getirdi beni özüme.
27/05/2007

Sosyal Medyada Paylaşın: