Aþk tandýr, Hüzün buðusu Seni en çok seven kaçýncý adamým, Gözlerinde kaç kahvenin hatrý kaldý ? Göðüslerin hâlâ günah mý emzirtir ? Sen söylemesen bile, saçlarýnýn siyahýna itiraf ettiririm
Kaç zamandýr pencereme sokulmayan serçelere bile küsmüþüm Gönül bataklýðýnda yeþil bir kurbaða çýðlýðýnda, Ki seninle bakýþamam kýrmýþken kalemini Saçlarýmýn ak düþmüþ tarafýný, Kenar mahalle yosmasý gibi okþaman bir þey ifade etmez Ýki porsiyon þizofreni eþliðinde bencil bir yalnýzlýkla kadeh tokuþturuyorum Üzülsen ne olur, Veya kirlenmiþ yaðmurlar çalsan yüzüne Baþýmý yere düþürdüðün günden beri, Küfretmiþim aþk’ýn anasýna, avradýna
Giderayak martý mutluluðu için, Gökyüzünü maviye boyayasým var Korkuyorum, her fýrça darbesi ile gözlerinin kahvesini öldürmekten Beceriksiz hayal dünyamla
Bilmiyorum belki yaþlandýðýmdandýr Uzaktan seyrediyorum artýk, Bahþiþ yapýp daðýttýðýn kokunu Kapýnýn eþiðinde ne ayak izim kalmýþ, Ne öfkeli bakýþým Haydi bana yakýþýklý bir aðýt yak, Ve ölü kulaðýma fýsýlda
Bilmiyorsun ya, gülümsüyorum yerli yersiz Adamlýðýmý kaybediyorum Hoþça kal diyemeden, Sana son kez iyi geceler Ve yarýna harcanmýþ bir günaydýn
Ýçini çektiðin zaman, yaðmurunu tüketmiþ bulutlar gibi kalacaksýn
uytun ..........
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.