MEHTAP VE SEN

Mehtap ve Sen

mehtapta denize girerken sen,
seyrettim, kirpikleri kara sevdiðim seni.
ufukla birleþirken gözlerinin mavisi,
tenine dokunan damlalarý kýskandým.

kýrbaca benzeyen ýslak saçlarýn,
deðince tenine,kýskandým seni.
denizi yakarken alev gözlerin,
gözlerinde yanan alevleri kýskandým.

süzülürken deniz gözden,damlalar,
tenini öpen denizleri kýskandým.
vücudunun her zerresi titrerken,
tenini saran denizleri kýskandým.

renklerin oynaþtýðý bronz teninde,
vahalar yanýyordu o dudaklarýnda.
çiçekler can verirken çukur göbekte,
toprak aðlýyordu bastýðýn yerde.

kumdaki taneler hep sarhoþundu,
uzandýðýn kumda hayallerdeydin.
denizin kýyýya vurduðu yerde,
dalgalar sessizliðinde can veriyordu.

o yan bakýþýnda, o þuh gözlerde,
kiprikleri gibi, kara gözlü yar.
ok olup deldi yüreðimi yar,
mehtaba bakan gözler kör oldu yar.



Sosyal Medyada Paylaşın: