ne zamandýr yazmýyordum seni özlediðimi kelimelerimi saklýyordum birdenbire haykýrsýnlar, birdenbire seni anlasýnlar istiyordum düðün alayýna dönsün her yer bir karþýlama bir sarýlma bir kavuþma olsun diyordum aslýnda saklýyordum da gecelerden yýldýzlardan gölgelerden özlediðimi oysa yokluðun savaþlarý andýrýyordu bozguna uðramýþ ordular gibi yüreðimde darmadaðýn askerler yýkýlýp kalýyordu yitiklikler tükenmiþlikler birbirini kovalýyordu yüreðim sessiz komutansýz bir orduyu kaldýramýyordu yalnýzlýk sevdasýzlýk vuruyordu beni ve hayalsizlik zamana yenik düþen uzaklaþýyordu sarýldýðým ne varsa yeniliyordu umutlarým kaleler kuleler kumdan daðýlýyorlardý meydanlarýnda hazýr tutuyordum tören kýtalarýný yüreðimin kazanýrsam kazanýrsam eðer ki sana söz söyleyeceðim ne kadar özlediðimi ve vuracak davullar tellallar haykýracak bu savaþýn bittiðini
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir Bıyıklı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.