Düþünceli olduðu her halinden belliydi adamýn, mahallesinden yürüyerek çarþýya doðru adýmlarken. Kadýn etrafýna neþe saçýyordu, tüm komþularýyla selamlaþarak ilerliyordu sokakta. Adam derdinin yüküyle olsa gerek yorulmuþtu, bir çay bahçesine oturup demli bir çay istedi garsondan. Ama dedi demli olsun bahtým gibi. Kadýn kuaföre yöneldi, saçlarý fönlü, rengi yerli yerindeydi oysa. Çalýþan kýza seslendi, bu makyajý temizler misin ve ekledi mutluluk maskeme dokunma ama. Çayýný yudumlarken düþündü adam; ’acaba napýyordur þimdi’. Bir yudum daha aldý çayýndan, bir damla yaþ düþerken yanaðýndan. Makyajý tamamen temizlenmek üzereydi, yüzü asýlmýþtý ve düþünüyordu kadýn; ’acaba napýyordur þimdi’. Bir hýþýmla çýkýþtý birden, maskemi neden düþürdün dedi bir damla yaþ süzülürken yüzünden. Son yudumunu aldý çayýndan adam ve kalktý masadan. Yüzüne tekrar maskesini taktý kadýn ve çýktý oradan. Derin bir nefes çekti ve keþke diye iç geçirdi adam, keþke "gidersen bir daha dönemezsin" demeseydim. Bir nefes daha aldý kadýn þehrin eksoz kokulu havasýndan ve keþke diye iç geçirdi, keþke o kapýdan hiç çýkmasaydým, hiç gitmeseydim. Daldýn dalgýn adýmlamaya baþlamýþtý tekrar adam, bu dünyada deðildi sanki ince bir çizgi üzerinden sýrattan geçer gibi tedirgin ve öyle sessizdi. Yüzü gülüyordu kadýnýn belli ki maskesi yepyeniydi. Þöyle bi bakýndý etrafýna sanki kimseyi göremiyordu, öyle boþ öyle donuk bakýyordu ama yüzü gülüyordu maskesi yepyeniydi. Acý bir fren sesiyle irkildi adam. Yavaþ diye çýðlýk attý kadýn. Ýkisi de o an ölebilirdi ama kimse ölmemiþti. Kadýn kendine geldi geçip gitti adamýn hayatýndan ve adam, sýratta bir adým daha attý ardýndan...
-Bayýndýrhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bayındırhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.