Mustafa Unutulmasın diye
Bir ‘velayet’ karmaþasýydý
‘Baba’ dediði katile maktul olmuþtu ‘çocuk’
Unuttuk!
Çatlayan yumurtadan
Gökyüzüne küs doðdu palazlar
Kimisi safkan kimisi piç ve yorgundular
Ar damarý çatlak toprak kurak
Ama yeþile çalmalý feslikânlar…
Çocuk saklanamadý þiirsiz babasýndan
Vicdan muhakemesinde bir derin azap
Yardým ve yataklýk! Müebbet zindan!
Bir kalesi daha düþtü insanlýðýn
Kaçýþlar ertelendi itiraf kasýrgasýndan…
Bulutlar hüzün döktü ovamýza
Çayýr çimen yasa bulandý
Tomurcuklar soldukça midemiz bulandý
Bizi ýsýrmayan yýlan bin yýllýk oldu iþte
Yanýk kaval sesi gibi yayýldý utançlarýmýz
Çocukluðumuz gibi yaþatamadýk
Mustafa’nýn çocukluðunu
Kabardýkça kabardý mahcubiyet
Aynalara bakamadýk
Çocuk öldü biz nefes aldýk
Bu ne ciðersizlik!
Yaþatmak sevgiden sabýr üretmektir
Biz yine grevdeyiz
Belli ki nice marazlar savmamýþ sýrasýný
Umut güneþi doðar diye beklemedeyiz
Kudurmuþ volkan köpüðü gibi
Fokurdadý zulüm
Mum ipinde cýlýz kaldý umudun alevi
Mustafa’nýn aðýr vebali hafif geldi umrumuza
Biz dev karanlýklarda söneceðiz…
Ýsmail BOYRAZ
Kendi öz ’’babasý!’’ tarafýndan (Bünyem kaldýrmadýðý için detaylara girmiyorum) Eziyet edilerek öldürülüp bir tarlaya gömülen ve cesedi, sokak köpekleri tarafýndan eþelendiði için rastgele bulunabilen talihsiz bir çocuðun anýsýna yazýlmýþtýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.