Ey koca şehir
Ben senin kalbinde hayat buldum
Bir hüzün saklýydý kalbinde,
Kendimi sende buldum
Güneþ batarken aþýklar þehrinde
Yaþlanmalýydým seninle düþlerimde
Öyle, üryan duygularýmla sevdim ki
Aþk ,
Bir içim su deðildi
Yudum yudum içilen
Çektiðim acýlarla büyüdüm
Kederleri hüzünlere kattým
Kendi kabuðuma çekilirken
Fýrtýnalar kopuyordu yüreðimde
Gökyüzü kýzýla boyanýyordu
Güneþ yetmiyordu batarken
Kýrýk býr aþk þarkýsý çalýyordu
Deniz meltemleri okþarken
Sensizliðinle
Doðan güne uyanýyordum
Düþlerimde söyleyemediklerim
Vazgeçtýklerim,
Kaybettýklerim
Aþkýn düþünce yollarýna
kaybetmiþti kendini
Koca þehrin kalbinde
Perdeler kapanýyordu
Kalbime çizdiðim aþk
Gökyüzünde
Yýldýzlarý acý ile topluyordu
Koca þehri terketmeliydim
Neydi beni senden koparan
Bilmiyorum;
Seni
Kaybetmiþtim aþkýmla savaþýrken
Ýçimde bilmediðim bir duygu
Arkama dönüp bakmadan
Gitmeliydim
Yazmalýydým içimdeki seni duvarlara
Neyi kaybettik biz bu aþkta
Direniþim di aþk
Kendini kaybetmiþ
Öldürücü vuruþlar yüreðimde
ÇERKEZ KIZI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.