GECE

Gece…

Saçlarým da benzedi senin hüznüne..

Öylesine siyah, öylesine matemi içine alan..

Kendime tek bir Can’ým bile kalmamýþken,

Sana Can olmaya gelmiþtim..

Can kýrýklarýndan bir Can umuduyla gelmiþtim.

Onlar da karardý,

Umutlarým birer çýðlýða, birer isyana dönüþtü..

Gece içime iþledi,

Saçlarým aðladý bu býrakýlmýþlýða,

Kýþ ortasýnda yapayalnýz aðladý.

Gece..

Çýk artýk içimden..

Kasvetini al git yüreðimin Þehr-i Diyarý’ndan..

Ýliþme artýk bana..

Ben denedim senden kaçmayý, Gece’nden kaçmayý..

Yýldýzlarý, o güzel beyazlýklarý, o son umutlarý atamadým içimden.

Hep bekledim en güzel yýldýzýn içime düþmesini..

Bu koyu buhranýn bitmesini..

Gece,

Sen en iyisi git,

Git artýk benden!

Çünkü ben saçlarýmý dahi çektim senin üzerinden..

Seher BARUT
Sosyal Medyada Paylaşın: