Ötanazi

dudaklarýmda cam kýrýðý
kana bulanýr
nakaratýnda öpüþtüðümüz þarký

ilk gün trenine yetiþemeyecek kadar yorgun
son gece trenini yakalayamayacak kadar býkkýn
origamiden þiirler

arabalarýn uzunlarýnda
asfalta düþen karanfiller

kentimin kendince
mum kokusu

denizden denize halýlar üzerinde
aþk dokusu

birbirine benzemeyen insanlarý
birbirinden ayýran
ünlem iþareti

göðü delebilen kýrlangýçlar dahil
bilirler ki
yolculuk yolun tahrip gücünü ölçmek üzerine kuruludur

sunu

repliðimi unuttuðum son sahne

-doðaçlama-

tifodan, dizanteriden ölmeyeceðiz biz çocuklar
ruhumuzda yükselen gayriyaþamak binalar ve
gidememek vuracak bizi
Sosyal Medyada Paylaşın: