Oturdum Gölün Kýyýsýna, O sonsuz Güzellikte ki Manzarayý Seyrediyorum... Sonra Düþünüyorum, ne Sonsuz ki bu Hayatta..
Þimdi ki Zaman da ne Gerçek Dostluklar var, Nede Gerçek Aþklar. Eskidenmiþ O Leylasý için Daðlarý Delen mecnunlar...
Dostlar Para için, Aþýklar da Caný Sýkýlýnca Selam verir olmuþ. Yani Dünya Bozulmuþ... Yeni Fark etmiyorum tabi’kide ama bu aralar daha çok Canýmý Yakýyor...
Her Ýnsan Yaþamýþtýr Mutlaka. Dost ve Sevgili Acýsýný. Aslýnda Piþman da deðilim biliyor musun ? Onlarý tanýdýðýma, bunlarý Yaþadýðýma...
Hani Ýnsanlarý Acýlar Olgunlaþtýrýr derler ya, Beni de Sýrtýmdan Vuranlar Olgunlaþtýrdý. ama Onlarýn Sayesinde Gözlerim hep yaþlý...
* Ysmn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaserem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.