dur dokunma
düþtüðüm yerden kalkarým ben tüm benli acýlarýmla
dokunma doðrulurum...
sakladýðým yerden
çýkarýrým müstamel hercai düþlerimi
dirilirim eski gülüþlerimden yeniden doðarým...
sakýn dokunma
sen gibi baksa da gözlerim sen koksa da deli düþlerim
dokunma ki kanamasýn kabuk baðlamýþ yaram
kanarým...
elleme ne olur incinmesin
ilk göz aðrým ilk yaram o hain sancý göz bebeðimdir benim...
kasabalý ýslak sevinçler olurum
ýssýzlýðýmda kalabalýklaþýr koca çýnar gövdesinde çoðalýrým
iki sessiz harf kadar sus kesilirim de
aðlarým...
her ikindi vakti
kokunla seviþir ýslak kirpiklerim kül rengi yanaklarým
baþý karlý bu daðýn
papatyalarla al gelinciklerle bezeli yamacýnda
avuçlarýma sýðýnmýþ sýcaðýna kýyar mýyým
üþütür müyüm koynuma sol yanýmdaki derin çukura emanet...
sebepsiz mi bulutlandým
boþ yere mi yaðdým hiç yere mi ýslandým ulufe daðýtýp sevinçleri...
sensiz her mevsim
güz sarýsý hüzün boyalý dokunma yaprak yaprak düþerim
dokunma damla damla buz yeþili göz bebeklerimden dökülürüm...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.