RUHANİ FIRTINA

Senin ihanetinde çýðlýk çýðlýða ölen bir ruh,

Bir o kadar da kendi kabuðuna çekilen bir Can vardý.

Susku, onun kendini koruma biçimi oldu.

Susku, bazen kabuk baðlamayan yaralarýn en iyi analiz þeklidir.

Duy ey vefasý eksik olan!

Kapadý gözlerini kelimelere..

Ýntihar etti,

Defalarca þiirden attý kendini,

Defalarca Can verdi.

Fakat bedeni yine de kurtarýldý bu ruhundan vazgeçen hüzün yürekli kadýnýn..

Þiirde Can verdiði her gecenin sabahýnda aðýr yaralý bir þekilde uyandýrýldý.

Yoðun bakýmdan çýktý çýkmasýna da,

Hayatý boyunca içinde Can veren bir hayaletin ruhuna hapsedildi.

Kalemi en kadim dostu oldu,

O’na sarýlarak yaðdý..

Her gün, her gece..

Kimseye göstermedi içini,

Kalemi eline aldýðý zamanlar en zayýf zamanlarý oldu.

O zayýflýðýna bir Rabbi, bir de kalemi þahit oldu.

O, onca yükü tek baþýna kaldýrdý da

Sen onca kiþiyle bir vicdan oluþturamadýn!

Eyy bülbül!

Eðer bülbülsen, Gül’ün tek olmalýydý..

O’ysa sen çoktan Çiçek Bahçesi’nin sahibiydin.

Ýhanetinle Can ver þimdi çiçeklerine,

Sen zaten ölüsün..

Seher BARUT
Sosyal Medyada Paylaşın: