mekanlar zamanlar yer yüzü kanarak bakýyorum artýk içtenlik samimiyet hasret sanarak yaþýyorum sanki sensizlik hüzün ölüm utanarak gülüyorum þimdi ben sana seni özlettim sen ise bana seni anlatamam rengini teninin gamzenin gökyüzünün gidiþin kýþ ayýnýn en sert günü yarenim eyil ve al bedenimi yerden þimdi göz kapaklarýn hiç olmadýklarý kadar yersiz çok zor tutuyorum düþen yaþlarýmý onlarsa bedevi avutulmuyorum yokluðunla törpü olmuþ bence ayak seslerin kafama sýksam ne fayda yoksan yanýmda ben zaten çelik bir kurþunum sanarken sol yanýnda sen bende deðilsin kafama sýksamda harcadýðým gelecek ha geldi ha gelecek kapat kirpiklerimi güneþe de karþý dururum sensiz kýbleye dönmüþ yüzüm ve çürümüþ bedenim, çekilmiþ kaným deðildir aþk Sosyal Medyada Paylaşın:
nevzatcinaloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.