gönül sýrdaþýn der ki gönül yaraný belli etme hal bilmezin oðluna düþme peþine bulunmaz aþk ile gönlü berduþ dili yalan ne halde olduðunu kendi de bilmez olana Yusuf görür saklar gözünde yanan ilahi çýrayý sakýnýr kem gözden tanýr gönülden Mevla’nýn ihsan ile sana verdiði nurunu sabýr ek ben gibi fýrtýnasý sükut olan çöllerde vakti tamam olanda sabrýný zehir diye içtiðin zulmü kederi bir akþam sefasýnda gül edip devþirir koynuna o ki cennet baðýnýn makam bildireni suyun zikir halinde besmele-i þerif ile þükre duran eza içinde eza bulan dua ile yüzü Hakka bakan sýrdaþým ol her daim ak ile dost meyletme özünü sözünü gönlü ziyan zebil olana Yusuf der ki sana bir alemi nasihat içinde sabýr cennetin ham meyvesidir geçmez boðazdan kolay ile çare bilip onu yutkun hamd ile sýrrýma ayan ettiðim gönlü derya-yý umman gözü tok gönlü tok hakikati bilen nurum çýk þafakla rabbin huzuruna seyrine daldýðýnda ala-yý sema-yý huþu içinde dokun yýldýzlarýn en hasýna
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşegül gökdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.