güneþ vardý avuçlarý aydýnlýk ne olduðunu bilmiyorum bir þey getirdin ilk aþk mý desem insan olmak mý bir þey getirdin önce ayaklarýmý kurþunladýlar sonra bacalarýn ýslýklý aralýklarýný neyi düþünürsem o sarkýyordu saçaklardan çocuk düþüp burnunu kanatýyordu kuþlar da kanatýyordu öykülerde ilgisizdi ama bir þey vardý seni hatýrlatan düþüncelerde mutsuz desem dilim varmaz incir aðacý kocaman cevizler meyveye yakýn keçiler istedikleri gibi patikayý geçiyor tohumlar içinde çimleniyor çemberin baþý aðrýmýyor bu sabah kimsenin ve kedilerin bir þey getirdin susuyorum anlatmak için göðe bin sefer bir þey getirdin bu sefer tamam diyorum yine kendimi kandýrýp kalkýp su içiyorum pencereleri açýyorum maviyi de ýslýk çalarak çaðýrýyor komþusunu bir adam kýzýyorum bu þehri kim uyandýrdý kim var senin arkanda mutsuz arzulu ve ýlýk bilmiyorum bir þey getirdin güneþ vardý avuçlarý aydýnlýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.