AŞK ÇOK UZAK

ýssýz kalmýþsýn en kalabalýk mekanlarda
gözlerini kaçýrýyorsun sana yaðmak isteyenlerden
diyorsun ki cok kötüyüm ben
kanýný emmek için yaratýlmýþ olabilirim
belki de ruhuna sürekli yanan kýrmýzý ýþýk misali
hiç sevmedim diyor dudaklarýn
hiç gelmedi gözlerim birileriyle gözgöze
hiç dokunmadý ellerim ellerine
acý çekmek istemiyordun belki
ya da sevgiyi hiç tatmamýþtýn
saygý duydugum üstadým diyor ki
’ask kavuþamamaktýr’
niçin bu kadar dogru söylemektedir ki

oysa ki seni cok seviyordum
hergün dalýp boguluyordum mavi gözlerinde
nefesimi tutamýyordum sana karþý
hergece yazdýðým intihar mektuplarým
mürekkep tutmaz buruþmak için debelenmekteydi
cünkü býrakma diyordu senin oldugu bu hayatý
hayat vardý bir de sen
sen vardýn sadece tek baþýna yalnýz
umrumda degildi senin dýþýndakiler
ama umrumdaydý senle olan herþey

ama olmuyordu yine
sarkýlar acýmý mý dindiriyordu
yoksa yaralarýmý kaldýran bir býcak mýydý en köründen
ben seni cok özledim biliyormusun
terhis almýþ bir askerin annesine kavuþmasý kadar
yýllardýr birbirini görmeyen iki insan kadar
sen ve ben zamirlerinin biribirine uzaklýgý kadar
öyle baglanmýþým ki sana
kendimi unutmuþum sen olan derdimden
ben seni seviyordum
kalbime sýgmýyordu sözcükler
haykýrýyordum en karanlýk yanlýzlýklara
cesurdum
ufuk cizgisi maviydi
gözlerinde öyle
sevinclerim oluyordu ara sýra
uzaktan bakmak bana yetmesede rahatlýyordum
tek caremdn sen belki de
dermaný olmayan bir hastalýk gibi
ama sözlerin zehir gibi yaralýyordu beni
tedavi olucagým yerde
daha da yayýlýyordu sana olan hastalýgým

bir kere sevdaya tutulmaya gör
geceler yer deðiþtirirdi gözümde
kapatýrdým gözlerimi
sen olurdun gündüzlermde
Sosyal Medyada Paylaşın: