İhtirasın İhtimalli Rüzgarı

Son mektubunda,

Tarifsiz üzüntülere boðan kelimelerinden
kendime ,sadece ellerimde yeþerip
ellerimde solacak siyah yasemenler hazýrladým
güzelliklerini, sarsýcý hayretliðim kapatýyordu
sevaplarýný, günahý boynuna sen

Tüm ömür,
meþakkatsiz temellere kurulmuþ kalplerin
o kalplerde büyüyen yarý nefesli sevdalarýn
amansýz ölebileceðini konuþmadýk mý
avuçlarýmýzda, hem de ne kadar varsa
ihtirasýn ihtimalli rüzgarýna korunarak üstelik
bize ait olanlarla yetinmedik mi
yedi düvele yetecek,
yetmiþine de kalacak özlerimiz vardý bizim
sakladýklarýmý sen aldýn
paylaþtýklarýmýda sen

Son mektubunda,

Alýþýk olmadýðým lehçelerden sesleniyordun bana
sanki, düþmeye ramak kala kusulan
insafsýz gerçeklerdi bunlar
teker teker sýyrýlýp
unutmanýn rüyasýna yatýlmasý gereken
böylece, her rengin aslýný sen aldýn
kopyasýný ben...

Ne olur,
alfabeye vurma artýk suretini
ellerini, küçüldüðün oyunlarda imzana zorlama
beklediðim kadar beklemiþim zaten
senden döndüðüm yollarýn postanesine
senle biten mektuplar yollama…



Sosyal Medyada Paylaşın: