Alem-i Eşbah

Coback’ý silen kadýn Ruhnevaz’ý yazdý
Adýný milim milim kalbime kazýdý
Söyle senin gibi günahým varken nasýl geçerim sýratý
Ayyaþ etti içmekten beni aþkýn þarabý

Hayatýndan kimler geldi kimler geçti
Yada kaç ten deðdi ? Kaç tene deðdin
Kiminin aþkýydýn kiminin sevgilisiydin.
Ama artýk hepsi birer birer maziydi

Sönen aþkýn külleri tutuþur sevgiden
Oturup bir kaç þiir yazmaktan baþka ne gelir elden
Dilimi sustursam anlatmak istediklerim akar kalemden
Dön gel bir dakika daha eksildi þimdi saatten

Sanki güneþ hiç batmayacak saçlarýnda
Gözlerinin denizi kurumayacak asla
Gönlüm az daha izin verir kalmanada
Söz geçmez akýp giden zamana

Önce Allah’a sonra sanadýr secdem
Çýkmaz oldum günlerdir fil diþinden kulemden
Koymam hiç ardýma geleni elimden
Þimdide koymam ardýma geleni kalemden

Çekme cehalet örtüsünü gözüne
Ýnmesin gözüne bir anda siyah perde
Yoksa vurulur zincirler ellerine
Yanarsýn sonsuzluða sýratýn eþiðinde

beni sevmiyorsun diyorsun
hiç açýp baktýnmý kalbine
sen herkese aþýksýn diyorsun
ne zamandýr inanýr oldun herkese benzediðine

yeniden ve son kez gir kalbime
geçmiþini topla ve git sessizce
çünkü ben sana inandým geçmiþimde
inançsýz yaþam olmaz,yaþamaz inanmadýðým þeyde

Ruhnevaz
Sosyal Medyada Paylaşın: