Her zaman olduðu gibi Kýrýk kalpler duraðýndayým Tebessümüm yaralý Sevdalarým kanlý býçaklý Aþklarým ustura aðzýnda saklý Ve sakallarým kir pas içinde
Artýk yüzüm topraða dönük yaþýyorum Düþ tohumlarýný serpiyor Olmayan umutlarýmý yeþertmeye çalýþýyorum Ama olmuyor beceremiyorum Çünkü sen yoksun Ve yoksun diye Kýrýk kalpler duraðýndan ayrýlmýyor yüreðim
Oysa Zaman akýyor,mevsimler hýzla deðiþiyor Gözlerim doluyor yüreðim kanýyor Gideceðim buralardan diyorum Beynim bacaklarýma hüküm giydiremiyor Kalbim ne derse onu yaþýyorum
Kýrýk dökük olsa’da kalbimin levhalarý O durak benim diyor Gidemezsin diye nutuk çekiyor Tutuluyor ayaklarým Tutuluyor ellerim Ne bir adým ileri gidebiliyorum Nede ellerimi oynatabiliyorum Artýk anlýyorum O kýrýk kalpler duraðý benim evim Çok iyi biliyorum....
Mehmet Aküzüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.