eðer bir gün ölmemiz gerekiyorsa öleceðiz sevgilim ve ýþýklar daðýlýrken sokaklara iþte o zaman yeniden buluþacaðýz seninle
umudum gözlerinde bir ceylan ürkekliði misali avcýlar korkusuz ve acýmasýz hangi yýrtýcýnýn kollarýnda þimdi gece
bak nehirler yaðýyor, þelale kuþlar gökyüzünde virane bir gün sevgilim, bir gün yaþamak gerekiyorsa eðer yaþamalý tam yirmi dört saat hiç aralýksýz
ben yüreðine ölmeliyim ama sen yaþamalýsýn
kavgayý taþýmalýsýn koynunda umudu emzirmelisin daha bebe iken kundakta
Fatma ana gibi toprak kokmalý her yanýn gül kokmalý teninde deltalar, denizlere karýþmalý bir karýnca gibi çalýþkan, aðustos böceði gibi þen olmalý olmalý her yaným
iþçi Mehmet’in nasýrlý elleri kadar cesursun aðarmýþ saçlarý kadar yorgun titrek ve dimdik
sevgilim ölmek gerekiyorsa ölmek, yaþamak gerekiyorsa yaþamak iþte budur bütün mesele usta olacaksýn, yaþamakta da ölmekte de.
yakup karasu
Sosyal Medyada Paylaşın:
krsykp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.