Her İnsan Bacasız Doğar

hiç deðiþmiyor
kýrmýzýnýn kor dudaklarýndan düþme korkusu
nasýl da dümen kýrýyor insan
yalanlar anlatýyor kendi içine bile
o gelip pencereyi açmadý
diðeri eþlik etmedi
yanlýþ giden bir þeyler var
samimi olmak lazým
falan filan
evet öyleyim bir renk çýrpýnýrken
neyi kast ettiðimi anlatýyordum
ama önemli deðil
her insan bacasýz doðar ateþinden

yani anlatabildim mi bilmiyorum
saksýlara su verirken
diþlerini bileyen bir canavar oluyorum
sonra gülüyorum aynadaki yüzümün ilginçliðine
ve biraz daha büyümek için
abartýlarýnýz doluyor düþlerime
basit bir solumanýn kýyýsý oluyor ýþýltýlý sabahlar

demin ne kadar çok þey söyledimse
daha azýnýn daha azýný tanýmlasana
barikatý düþmüþ bir heyecanýn
kamburumsu utangaçlýðýný anlatsana

geceye dönük yankýlar biriktirir yalanlarý olan þairler
bir ilizyon çýkartmasýna dönüþür cepheler
bak bu dolunay
bu da esintilerin garip sesi
takla attýkça yýldýzlar
her þey ikimiz için
ve rüyasýnda çýrpýnan çocuklar eþlik etmez þiirinize
duysalar da kendi kadim duvarlarýný geçemezler
gece veya gündüz deðildir aslolan
tam birleþmelerin ölüm haline
hiç bir zaman eþlik edemez insan

bütün sorularý bir çuvala doldurup atalým
bu gün ne getirdi bize güneþin çocuklarý
ona bakalým
isimli isimsiz binlerce hayalimizi söyledik
söylediler
ve derdini anlatamamýþ diye
kýzmayýn ona
harflerin kalbi öyle küçük ki.










Sosyal Medyada Paylaşın: