ýssýz bir yaz akþamý
kimsesizlik ayazý kokuyorum
ay düþüyor usul usul göksuya ve ben sensiz
yakamozlar silüetimle oynaþýyor gölgem bile keyifsiz...
kestane kýzýlý saçlarýna
gün batýmý kýzýlý sýcacýk nefesiyle dokunsaydý akþam...
buram buram sen kokardým
sen kokardý bu köhne balýkçý kasabasý sen
tutuþurdu düþlerimde
ilk akþam vakti güneþin boðulduðu serin sular gibi
bir ucundan düþlerim...
artýk þiirlere düþmez oldu sözcüklerim
ayrý düþmenin gölgesinde hissiz buðulu gözlerim
bir kaç i mgesiz mýsra olurda dökülürüm
belki nisan kaçkýný yaðmurlar gibi
deli deli yaðarým ne dersin...
belki de sen yaðarsýn
bende tüm çiçekler gibi ýslanýrým yaðmurunda ...
fena ýslanýrým üþürüm belki
ne dert iliklerime kadar ýslanmazsam namerdim
sen yað
sen yað yeter ki...
dur þöyle oturayým yanýna
bir acý kahvenin kýrk yýllýk hatýrýna
belki kokunu býrakýrsýn
öznesi çalýnmýþ þiirlerime gülüþünle dokunur da ne dersin...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.