Başlar Ayak ,Ayaklar Olmuş Baş

Güneþ doðuyor ama günlerim karanlýk,
Dostluklara dolmuþ yapaylýk, olmuþ günlük yarýnlýk.
Uðruna ölmek istediðim sevdiklerimin dostluðu bile,
Menfeat ve çýkar uðruna olmuþ sadece anlýk.

Yýldýzlar doðuyor ama gönül asumanýmý süslemiyor,
Buz gibi pýnarlarým var,hararetimi gidermiyor.
Envai türlü nimetler içinde olmama raðmen,
Suratým asýk, kaþlarým çatýk, bir türlü yüzüm gülmüyor.

Mehtaplý gecelerim var, ama gönlüm olmuþ hurdahaþ,
Kaçýyor tadý tuzu daha yemeden soðuyor soframdaki aþ.
Oturup temaþa ettim ariflerin meclisini,
Gördüm ki,baþlar ayak ayaklar ise olmuþ baþ.

Reyhan bahçelerim var, derip koklayamadýðým,
Sýrlarým var nazlý yar ile, gönül kasasýnda saklayamadýðým.
En nadide sevdalarý anlatan mektuplarým var,
Okuduktan sonra ana fikrini bir çýrpýda çýkaramadýðým.

Aðaçlarým var, can suyunu tertemiz sevgilerle verdiðim,
Sevdiðimle gölgesinde oturup serinleyemediðim.
Aþkýn meþakkatli yollarýnda yorulmuþ sevdalýlar var,
Sevda mendiliyle alýn terlerini mahirce silemediðim.

Rahvan atlarým var, aþkýn kaþaðýsýyla týmarýný yapamadýðým,
Bembeyaz güvercinlerim var kuðultularýný duyamadýðým.
Kesik uclu kalemle yazýlmýþ, yüzlerce duygularým var,
Dizlerine baþýmý koyup, ceylan gözlerine bakarak anlatamadýðým.
26/Haziran/2013
Sosyal Medyada Paylaşın: