Aþk, ne dile sýðar ne kaleme
Anlatamaz hiçbir söz onu
Nakýþ nakýþ iþlerken yüreði,
Acemi nakkaþ gibi iðneler durur sineyi…
Aþk
Neyde ses, bülbülde dildir
Seslenirken sevgiliye
Seccadeyi öpen gözyaþý
Aþýðýn gönül sazýdýr
Aþk Kur’an’dýr
Anlamak, yaþamak, yürümek
Ve razý olmaktýr
Dikenleriyle gülü sevmek,
Hamd etmek,
Her nefeste þükretmektir…
Çölde yaðmurdur, yürekte köz
Der ya Mevlana; ol da gör,
Anlatýlmaz yaþanýr…
Aþýk duruþundan bellidir
Gözleri hep nemlidir.
Delik deþiktir kalbi
Yanýktýr
Susuzdur
Dertlidir…
Aþýk’ýn gülüdür; aþk
Gülü; sevgilidir
O ki; Allah’týr (c.c.)
Varlýðýný O’na adayan, yanandýr aþýk
Ölen bedendir, ölmez ki Aþýk…
25 Haziran 2013