Ne zaman seni düşünsem

Ne zaman seni düþünsem...
Alýr yürür sýcak mavisi gökyüzünün
Islanan yapraklar gibi yüzün ýþýr
Yaðmurlar yaðar,fýrtýnalar kopar yüreðimde

Yanaþmadan özleminin limanlarýna
Sýfýrdan insancýl yaþamým baþlar
Sensiz vede rüzgarlý kýyýlardan
Yokluðunun sancýsýyla kývrandýðýmda

Düþlerime tuzak kuran benmiyim?
Bu arzular böyle döküm saçak
Kimsesizlik dilimlenmiþ bir yürek gibi paramparça
Üstüme geliyor tüm þiddetiyle dalgalar...

Oysa
Ne güzel anýlar biriktirmiþtim senden
Yaþadýðýmýz günlerden...
Þimdi dudaðýmda solgun gülücükler
Solarken albümlerde resimler
Özenle sakladýðým hatýralar
Yavaþ yavaþ siliniyor benliðimden

Ne zaman seni düþünsem...
Kokun duman olur durur üstümde
Dalýp gitmek isterim yýldýzlara, senin soluðunda
Ve bütün dünler, bütün günler
Umutlarla büyüttüðüm sensiz geceler
Avuçlarýmda sýcaklýðýnla kaybolur gider...




sevay





Sosyal Medyada Paylaşın: