MİRİM

/ Susmuþ þairlerin kelimelerine nikahlý sürgün
Dumura uðramýþ akýl.../

Leyla görüþüyle bakýndýk þakaðýmýzdaki beyazlara
affýna sýðýndýk zamanýn
affa uðramadýk fer kaybýmýzda
sürç-ü lisanýmýza kifayet giydirdik
þuurumuzun ekþi þurubunda
her Pazarý askýya aldýk
Pazartesi’ye baðlayan o ilk gecede


Saðanaklarýn baþladýðý geceydi o
kýyýmýzda bekleyen harami gibi elem
sol kaburgamýzda ayný aðrý ile
farkýndalýk baþ kaldýrmýþtý tenhalardan
sustuðumuz özlem kadar oluyordu zaman


Þölenleri çoktan tükettik biz Mirim
dilsiz þarkýlardan üflenen içlenmelere saðýrýz artýk
hüznün ustalýðý dans ediyor mýsralarýmýzda
tüm aðýtlara aþinalýðýmýz var çünkü
umarsýzca geziniyoruz boþluðumuzda
içimizin dalgalarý ala bora
dalgýnýz ikimizde


Boþluðumuza daraldýk Mirim
küf ve küfürbaz koktuk aksanýmýzda
bir türlü doðuramadýk gebeliðimizi
imtihan dedik
hatýrýný kýrk yerinden kýrdýk fincanlarýn


Oysa Mirim
yaðan yaðmurlar bile birbirinden kopuktu
oysa aðrýyan yerinden kýrýlmýþtý düþler
elinden tuttuðumuz kelimeler
çýðýrtkan birer maskeydi
ciddi bir þeyi hiç özlemedik ki biz
ölü bir gülüþü ýsrarla sevdik


Bir bahane bulup avutacaðýz sýzýlarýmýzý nasýl olsa
yan yana dizmekse kelimeleri dizeceðiz
gözlerimizi sürmeleyip
görmek istediklerimizi göreceðiz bundan böyle
ve yürüyeceðiz
çünkü
en son umut ölür bu hayatta
en son umut....



Sosyal Medyada Paylaşın: