Rahmet yüklü bulutlar, Yeryüzüne þefkatle bakmaktaydýlar. Suya hasret toprakla, Birazdan buluþacaktýlar. Ve geldi emir, Baþladýlar yeryüzüne yaðmaya Saðanak, saðanak. Sevinçliydi kainat Dað, taþ, hayvanat , toprak. Bu rabbin merhametiydi, Hiç dinmeden yaðdý sabaha kadar. Ve kandý yanýk toraklar suya, Bitivermiþti hasret. Sevgiyle baktý kainat Gökyüzündeki o kara bulutlara. Bir küçük tohuma can olurken, yaðan yaðmur. Bir ezan sesiyle yeniden uyandýlar. Damla damla sardý, rahmet yeryüzünü, Yýkadý bütün kötülükleri Bu hayat için yeni bir þanstý.
PAÞAOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
paşaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.