D A Ğ L A R

Ferahlarým zirvesine varýnca,
Her yerden yüksekte kalýyor daðlar.
Yamacýnda tefekküre dalýnca,
Ýnsanda efkârý alýyor daðlar.

Arýnýyor gönül, nefretten kinden.
Unutuyor insan ne varsa dünden.
Ulaþýnca geçiyorum kendimden.
Beni, düþünceye salýyor daðlar.

Gülüyor al yeþil etekleriyle,
Kahkaha atýyor çiçekleriyle,
Çiðdem, çiçek, böcek, kelebekleriyle,
Ruhlara bir baþka gülüyor daðlar.

Yükseltir baþýmý, yüce baþlarý.
Hepsi güzel, yamaçlarý taþlarý.
Aðaçlarda cývýl cývýl kuþlarý,
Varýnca ruhuma doluyor daðlar.

Baþým alýp çiksam kendi kendime,
Kavuþurum sanki çifte benlime,
Enginlere sýðmayan þu gönlüme,
Sanki ilaç gibi geliyor daðlar.

Kirletmez hayvanlar, kuþlar, böcekler.
Alem ne çekerse insandan çeker,
Kimi aðaç yakar, kimisi keser,
Her gün yavaþ yavaþ ölüyor daðlar.

Ahmet KIR
22.06.2013
Berut Daðýna
Sosyal Medyada Paylaşın: