Bize Dair

Farklý iklimlerin çocuklarýydýk.
O en çok baharda güzeldi,
Benimse yýllarým sayýlarda kaybolmuþtu,
Baharý görmeyeli.

O bir yaz gecesinde katmýþtý nefesini dünyaya,
Bir çiçek gibi açmýþtý, açmýþtý gözlerini.
Bense yaðmurla gelmiþtim,
Belki bundan,
Yaðmurlar hala pek sever gözlerimi.

Farklý cümlelerin öznesiydik.
O tertemiz bir cümle olacakken henüz,
Ben çoktan yazmýþtým,
Güneþ yoksunu devrik þiirlerimi,
Ýmlasý eksik bir kara geceye,
Çoktan satmýþtým hayallerimi.

Farklý hayallerin peþindeydik.
O en çok baharý düþlerdi,
Aynasý ona yalan söyler, baharý göstermezdi.
Bense en çok onu düþlerdim.
Belki baharým olduðunu bilse hiç gitmezdi.

Oysa ayný yolun yolcusuyduk,
Ayný duraklarda bekledik,
Ayný yalanlarý söyleyip,
Ayný masallarý dinledik.

Aslýnda sadece farklý takvimlerin esiri/eseriydik.
Onunla, ben,
Zamana yetiþemedik.
Yaðmurlar çiçeðe can veremeden,
Ayný cümleye hiç giremeden,
Ayný baharý düþlemeden,
Farklý zamanlarda,
Ayný yollarda,
Birbirimizden yýllarca uzakta,
Habersizce tükendik.
Tutunamayan dünün, yarýna yýktýðý günahlara,
Biz yenildik.

Kelkit - 2013
Sosyal Medyada Paylaşın: