Attýðým her adým, Gizli izler býrakýr kaldýrýmlara. Sensizliðin de Senin afiþlerini asarým, Baltalý Kapý, Han duvarlarýna. Sesin suskunluðuma deðsin diye, seni çaðýrýr, dalgýn bakýþlarým, Çaresizlik merkezine atýlýr Mavi sloganlarýn.
Ve seni düþündükçe; Bir martý kapar yüreðimi, Ardýndan deniz olur bakarým, Dalgalanýr, dokunamaz kanatlarým.
Güneþ çýkar yörüngemden gece tutuþur karanlýðýnda Ay ýþýðýn, yýldýzlarýn çekip gitmesine Bir anlam veremem.
Adýmdan sonra bildiðim ikinci þeydir, Sana kalan ömrüme saymak Gözlerime anýlar bürünür, Uykular tutmaz. Sabahçý umutlarým bölünür, Beklerim kavuþamaz.
Bir heyecan sarar, Canýmýn içinde can ayaklanýr, Hasretin pususuna düþer vurulurum. Sana olan duygularým derinlerde azar, Yine sana sýðýnýrým düþ yollarým uzar. Etrafýmda ölü karanfiller saçýlýr. Ýlk yardýmýna muhtaçken, Ýþte o vakit yok mu? Bir ben duyar beni, Bir de içimde ki, düþ kondu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.